Jej uchwalenie wywołało reakcję łańcuchową wydarzeń, które ostatecznie doprowadziły do trwających 123 lata zaborów. W jednym z wywiadów prasowych bardzo celnie podsumował te ponure konsekwencje uchwalenia majowej ustawy zasadniczej krakowski historyk, prof. Chwalba: ''Można sobie wyobrazić że 3 maja 1791 r. nie uchwalono Konstytucji. Wówczas nie byłoby wojny w jej obronie i drugiego rozbioru. Nie wybuchłoby powstanie kościuszkowskie, które doprowadziło do trzeciego rozbioru i wymazania Rzeczpospolitej z mapy Europy. […] Konstytucja była kamieniem, który spowodował lawinę''. Konstytucja niszczyła ustrój I Rzeczpospolitej — pozbawiając szlachtę nie-posesjonatów praw politycznych — co było trafnie, odczytane przez szlachtę, jako wstęp do zmiany kryterium uczestnictwa w życiu politycznym ze szlachectwa na cenzus majątkowy. — To tak, — jakby w dzisiejszych czasach pozbawiono praw politycznych połowę społeczeństwa. Taki akt bezprawia musiał wywołać i wywołał ostry sprzeciw. I najważniejsze; — Był tam pozornie niewinny zapis o tym, — że Rzeczpospolita daję ochronę tym obcokrajowcom, którzy ochrony w niej szukają . A kto takiego schronienia potrzebował ? Oczywiście ci, — którzy buntowali się przeciwko ładowi monarchistycznemu w swoich krajach. Ten zapis mocno przestraszył ościennych monarchów, — zwłaszcza Katarzynę. Przypomnę, że był to początek lat 90 tych XVIII wieku – we Francji przygotowania do obalenia monarchii szły pełną parą — (republikę uchwalono we wrześniu 1992 roku. — Ludwikowi XVI obcięto głowę w roku 1993 ). Katarzyna II była nie na żarty zaniepokojona pisząc o sytuacji w Polsce: — „(mając na względzie)… osobliwie zaś ujawnioną skłonność do wyuzdania i szaleństw francuskich”, — a w liście do Stanisława Augusta pisze wprost — o „majowej rewolucji”. Była więc Konstytucja prowokacją, — mającą zająć na czas jakiś kraje sąsiednie Rzeczypospolitą, jako zarzewiem buntu w tej części Europy – aby republika francuska miała szansę przetrwać. Masoni z pełną premedytacją poświęcili Polskę na ołtarzu rewolucji, — a to że nazywali siebie „patriotami” — nie oznacza bynajmniej, że nimi byli. Nawiasem mówiąc, — za swoje polityczne usługi, – równie dzielnie jak „hetmani”, — inkasowali znaczne kwoty — tyle, że od Prus.